De eerste gymles: schipper mag ik overvaren (fietsen)?

• Xavier Friesen
• 23 februari 2014
• school bouwen, Zambia

 Vrijdag 21-02

Vrijdag is op school de ochtend met ook sportles. Normaal vinden de kinderen dat niet leuk. En ouders ook niet. Sommige kinderen komen dan ook niet op deze dag. Want de ouders willen dat dan niet. Maar volgende week vrijdag zal het vast anders zijn. Wil je weten waarom? Lees dan deze blog.

Het is alweer de laatste dag van de eerste werkweek.  We moeten vandaag vroeg op want we gaan voor het eerst met de fiets. Met mountainbikes dat wel want met een gewone fiets krijg je de zandwegen helemaal niet door geploegd. Nu maken we ons daar wel een beetje zorgen over. in Livingstone moet je namelijk zoveel afslagen nemen en dan moet je nog een berg op. Het is dus niet prettig en als je dan de weg ook niet zeker weet. Dan is het hopeloos.

Gelukkig konden we de printshop wel terugvinden. We moesten veel kopiëren, het duurde dus wel een uur. We waren al te laat. Toen namen we onwetend de verkeerde afslag en we fietsten maar door. Uiteindelijk vroegen we aan iemand waar de Linda Farm was. Gelukkig wist hij het, hij zou even meegaan. Hij had geen fiets, dus hebben het hele stuk weer teruggelopen. Toen we uiteindelijk ons door alle modder hadden geploegd kwamen we twee uur te laat aan.

Ze hadden al twee lessen van de dag gehad. Het was niet druk. Ze konden zowaar nog zitten! Er waren maar twee leraren. De derde juf heeft malaria en was haar derde spuit van de twintig op aan het halen. Toen wij vroegen waarom het zo rustig was, zeiden ze dat het kwam omdat ze later op de dag sport als vak hadden. De ouders wilden hun kinderen alleen sturen als ze ook echt wat leerden. Ze vinden hier dat je van sport niks leert. En er was nog een reden. Het geld voor het eten was aan het eind van de week op. De ouders schaamden zich er voor dat ze geen eten konden kopen en daarom stuurden ze hun kinderen niet naar school.

Ze hadden besloten dat ik de sportlessen moest geven. Dan kon ik mooi voordoen hoe dat in Nederland gaat. Maar hoe moet je dat hier doen? Een zachte bal voor trefbal hadden ze niet. Een rekstok of een hoepel? Dat al helemaal niet. Dan blijft tikkertje over. We hebben met zijn allen een variant op “schipper mag ik overvaren” gedaan. Ik heb de juffen tikker gemaakt.  Dan konden ze niet langs de kant blijven staan. De kinderen vonden het hartstikke leuk dat de juffen meededen. En de juffen hadden er ook heel veel plezier in. Daarna deden we het nog een keer maar toen moest de juf de handen van een ander kind vasthouden. Dan moesten ze proberen samen te werken. Maar de juf was heel enthousiast en trok het andere kind James overal naar toe. Daarna herhaalden we dit en toen vroeg ik iedereen te hinkelen. Zo hadden ze van alles: beweging, samenwerken, plezier met de juffen, oefeningen in evenwicht, conditie en vooral heel veel plezier. Het dorp vond het zelf ook heel leuk. Er kwamen ook kinderen uit het dorp zelf meedoen en de moeders stopten met kleren wassen en schoonmaken en stonden, op afstand, te kijken en te lachen.

En de gezichten van de kinderen zelf stonden zo blij. Die hadden nog nooit z’n leuke gymles gehad. Aan het eind van de ochtend kwam er een moeder met een kind van 4 jaar. Die wilde heel graag dat haar kind ook naar school zou gaan. De buurvrouw was er ook bij. Ze hadden hun beste kleren aan en waren heel mooi opgemaakt. We hebben met de vrouwen gepraat over hoe belangrijk de school is. En dat het belangrijk is om het kind te helpen en dat het elke dag naar school komt. We hebben ook nog samen gelachen. En ze wilden ook dat we foto’s maakten van hen en ons.

Dit is ook een dag die ik nooit, nooit, nooit meer vergeet!

Morgen ga ik naar de Vic Falls, lees je dan weer mijn blog.

Xavier