Vier Kalasjnikovs en the Big Five???

• Xavier Friesen
• 10 maart 2014
• Zambia

                  

                 

 

Rhino’s, Hippo, Giraffes, Water Bucks, Puku’s, Grant’s gazelles, Bushbuck’s en Commons Duikers.Vandaag weer een bericht uit het natte Zambia, we hebben nu iets gevaarlijks ondernamen. Er kwamen zelfs 4 Kalasjnikovs aan te pas. Wat was er aan de hand?

Nadat we weg gingen bij het voetbaltoernooi, georganiseerd voor 150 kinderen, door 1 van de vrijwilligers uit het guesthouse, twijfelden we wat we zouden gaan doen. We hadden drie mogelijkheden: helemaal niks doen, naar krokodillen die vandaag gevoerd werden of naar het Mosa oa Tunya park. Het werd het laatste. Het Mosa oa Tunya park is een wildpark waar de Victoria Falls in liggen. 66 vierkante kilometer groot. Hier leven twee van de vijf “Big Five”. Al wordt er nu ook wel gesproken van de “Big Nine”. Om dit te begrijpen moeten we een korte geschiedenisles doen.

De Big Five bestaat oorspronkelijk uit de Buffel, de Olifant, de Luipaard, de Leeuw en de Zwarte Neushoorn. Dit waren de dieren die jagers vroeger het liefst afschoten. Omdat mensen nu de mooiste plaatjes willen maken met hun fotocamera wordt er ook wel gesproken over de Big Nine: de Zebra, de Giraffe, het Nijlpaard en de Cheeta komen er dan nog bij.

Het park heeft als grootste trekpleisters, 10 witte neushoorns waar je lopend heel dicht bij kan komen. In de zomer heeft het olifanten maar die zijn nu naar Zimbabwe, ze hebben de buffel en je kan er een lopende gamedrive maken. Dit heet een walking safari. Ik mag dat niet want ik ben te jong. Je moet er 14 jaar voor zijn. Het zou er voor mij voorlopig niet in zitten.

We gingen op weg, en werden al snel geconfronteerd met de ergste nachtmerrie van een safaritoerist: hele donkere donderwolken! In het park ligt een verharde weg met allemaal zandweggetjes als zijvertakkingen. Als je die zandpaadjes neemt kan je natuurlijk veel meer zien. Maar helaas, onze auto wilden we daar niet aan wagen. Hij is tenslotte geleend. We bleven dus op de hoofdweg. Op de heenweg zagen we bijna niks, behalve dan de zeer moeilijk te vinden bosbok (in het Engels: Bushbuck). Dat is een middelgrote antilope zonder hoorns dus, met een paar witte strepen en witte puntje op de vacht en licht tot donkerbruin van kleur. Ook spotte we een savanneduiker (in het Engels: Common Duiker). Duikers zijn kleine antilopen die zijn vertegenwoordigd met 16 soorten, die veel op elkaar lijken. De savanneduiker komt het meest voor van alle duikers. Het vrouwtje is groter als het mannetje. De vacht varieert van grijsbruin tot geelrood. De buik en de binnenkant van de poten zijn wit. Het mannetje heeft twee korte, vrijwel recht omhoog staande kleine horens die 18 cm lang worden. En natuurlijk niet te vergeten de eeuwige Baboons (Bavianen). De rest van de dieren schuilden al tegen de aankomende regen.

Toen de regen losbarstte, gingen we schuilen in een rangerhutje. Daar zaten 2 mensen die je de weg konden wijzen naar de Neushoorns (maar waar ik dus niet mag komen). In de verte hoorden we het brullende geluid van een heel groot nijlpaard. Die zat in de Zambezi-rivier achter ons. Het klonk verontrustend dichtbij. Een uur daarvoor was hij tot op enkele meters van het huisje gelopen. Op de foto’s van de guard zag hij er gigantisch groot en dik uit. Na een klein uur werd het langzaam een klein beetje droog. Er kwam een gamedrive car aan. Die gingen naar de neushoorns. En ja, guard van het rangerhutje vond het zo erg dat ik bijna niks gezien had op de heenweg dat hij een uitzondering maakte. Hij pakte zijn geweer, liet ons in de game car en stapte ook in. Het was een klein stukje rijden. We haalden eerst nog een aantal andere guards op, die hadden natuurlijk ook Kalasjnikovs. In het totaal waren er vier mensen met getrokken geweren voor het geval het mis ging. Wij gingen op bezoek bij de Witte Neushoorn. De grootste en dikste neushoorn. Om misverstanden te ver komen, de witte neushoorn is geen big five dier, alleen de zwarte neushoorn is een big five dier. Het zijn overigens de meest bedreigde diersoorten in Afrika. Er worden wel duizenden dollars betaald voor hun neushoorn. Kijk nog maar eens in de Kidsweek van een paar weken geleden. Daar staat een artikel in van slimme mensen die dit willen voorkomen. Die zorgen ervoor dat de hoorn niets meer waard is door die te verven. De neushoorn moet iets eten waardoor zijn hoorn rood wordt. En dan wil niemand de hoorn meer. Voordeel voor die neushoorn is ook dat zij geen spiegel heeft om in te kijken..

deze ontmoetingen in mijn hele leven nooit meer zal vergeten! Verder zagen we nog een paar prachtige vogels, een waterbok en herten die zo leken op Bambi dat wij, met een grote aan zekerheid grenzende zekerheid, bijna durven te stellen dat het Bambi en haar familie was. Walth Disney is vast ook in het Mosa o y Tunja park geweest!  Het was echt een prachtige dag! Xavier

                                   

De witte neushoorn is met een schouderhoogte van 1,8 m en een maximaal gewicht van 2200 kg het op twee na grootste landdier van Afrika. Het vrouwtje is met haar gewicht van 1700 kg aanmerkelijk minder zwaar. Kenmerkend zijn de twee hoorns op de neus die gemiddeld 60 cm lang worden, maar ook in lengtes tot 1,5 m komen voor. De kop is schuin naar beneden gericht. De lippen zijn zeer goed geschikt voor het eten van gras. In principe eet de neushoorn geen vlees. Dus ook geen mensen! En ook geen Xavier!! Het zijn echte graseters. De habitat van de witte neushoorn is grasland, dat wordt afgewisseld door bos en savanne. Hoewel witte neushoorns een aantal dagen zonder water kunnen, geven ze er de voorkeur aan dagelijks te drinken.

De witte neushoorn is trouwens helemaal niet wit. Dat is een misverstand. De Nederlanders in Zuid-Afrika noemden de witte neushoorn wijde neushoorn. De Britten die later kwamen maakten daar de witte neushoorn van. Net als de zwarte neushoorn is ook deze neushoorn grijs van kleur.

Wij gingen “op bezoek” bij een familie van vier vrouwtjes. En de grootste verrassing moest nog komen. We mochten uit het voertuig en konden de neushoorns tot op minder dan 10 meter benaderen. Je kan het je niet voorstellen! Wat zijn die dieren groot, mooi en oerlelijk tegelijk! Wat een kolossen!  Het dier heeft een hele dikke vacht zo lijkt het en ze trokken zich helemaal niks aan van ons. Af en toe kwam er een wel heel dichtbij en keek me dan vanuit haar ooghoeken stiekum aan. Als die dieren besloten hadden dat ze er genoeg van hadden en op je af zouden stormen, waren 100 geweren nog niet goed genoeg. De dieren leken je gewoon aan te kijken. We hebben heel veel foto’s en een paar filmpjes  gemaakt. Dit is een moment in mijn leven dat ik nooit meer vergeet!

Daarna door de overstromingen en watervalletjes, in de stromende regen, gat in en waterpool uit, slippend en schuivend,  terug. We bedankten de guards enorm en nadat ze een fooi gekregen hadden gingen we op weg, maar niet voordat we ver in de verte een nijlpaard zagen zonnebaden. Wat een donkere grote vlek.

De terugweg was prachtig, we gingen toch nog zo’n zandpaadje in en zagen daar giraffen, vele antilopen en gazelles en…we stonden plots oog in oog met een losgeslagen neushoorn. Dit keer een mannetje en  die was zo groot en hij was zo dicht bij. Het was nog geen 7 meter. En wij hadden deze keer geen guards achter ons staan! Nu weet ik helemaal zeker dat ik deze ontmoetingen in mijn hele leven nooit meer zal vergeten! Verder zagen we nog een paar prachtige vogels, een waterbok en herten die zo leken op Bambi dat wij, met een grote aan zekerheid grenzende zekerheid, bijna durven te stellen dat het Bambi en haar familie was. Walth Disney is vast ook in het Mosa o y Tunja park geweest.