» Luid tromgeroffel, veel drama en swingende goodby-party

Luid tromgeroffel, veel drama en swingende goodby-party

Afgelopen donderdag groot feest op de Linda Farm. 150 mensen gaven acte de presence. Kinderen van school, kinderen van het dorp, ouders, teachers, bewoners van het dorp en zelfs organisaties met wie wij nu een samenwerking opgebouwd hebben kwamen onverwacht langs. Er werd gezongen, gedanst, geluisterd en gekeken. Toespraken gehouden en er waren ook doodse stilten. Wat was er aan de hand op de Linda Blind Farm?

Donderdag was mijn laatste dag op de Linda Blind Farm School. We zouden er met zijn allen een groot feest van maken. De kinderen zouden een keertje een beetje goed kunnen eten, snoepen en drinken. Appels, bananen, popcorn, chips, drinken en een lolly. Een totaal feestmaal! En dat op de swingende drums en zang van een echte Afrikaanse band.

Op woensdagmiddag waren we met de teachers al door het dorp getrokken om boodschappen in te slaan en om te kijken waar het goedkoopst onze slag konden slaan. Deze donderdagochtend om 8 uur stonden we bij de groenteboer om verse bananen mee te nemen. Ruim 100 bananen voor niet meer dan 7 euro. Toen we rond half negen bij de Linda Farm kwamen waren er al een heleboel kinderen. Ook kwam er een auto met daarin Mrs. Jane Munga van de ZAPD. Met nog twee collega’s. Zij zouden er de hele ochtend bij zijn. Dat was een grote verrassing. Wij wisten dat niet. Het werd negen uur. Ondertussen moest die band toch wel komen. Geheel in Afrikaanse stijl werd het half tien en daarna ook iets voor tienen voordat de band paraat was. Er waren wel 55 kinderen! Dat is meer dan we in de hele tijd gezien hebben. Veel kinderen van de andere kant van de brug hadden het ook gewaagd om over te steken. Ook was er Estar weer. Ze ging vandaag voor het eerst weer naar school. Met verband om kon ze haar arm weer een klein beetje bewegen. Het duurde even want ze was bang dat iedereen haar aan zou gaan staren maar daar was dan toch die glimlach op het gezicht. Ze had er weer plezier in.

Ook waren er extra gasten. Er was namelijk iets vreemds gebeurd. Een van de primary schools hier waar oudere kinderen van de Linda Farm op zitten, eiste juist deze ochtend van alle kinderen dat ze ieder 50 kwacha en een elk een pak printpapier (die 40 kwacha kost) in zouden leveren. Dat is hier een kapitaal. En wat had die school nou gedaan? Ze hadden alle rugzakken van alle kinderen ingenomen om te zorgen dat ze wel allemaal terug kwamen . Natuurlijk had niemand dat geld. Dus alle kinderen stonden buiten bij die school te dralen. ’s Ochtends wel 50 kinderen en bij de middagshift nog eens meer dan 50 kinderen. Mama kwam er bij uit met een teacher. Maar omdat ze er op dat moment niets aan konden veranderen, hebben ze de kinderen van de Linda Blind Farm meegenomen zodat ze in ieder geval mee konden doen aan ons feest. Ze waren eerst wat terughoudend maar hadden op het feest groot plezier. Dit is precies waarom we heel graag de babyclass in de oude school zouden willen laten en de eerste klassen van de primary school in het derde klaslokaal willen onderbrengen. Dan zijn de kinderen niet meer afhankelijk van een govermentschool met alle kosten die dat met zich mee brengt. Dat zijn veel te hoge drempels. Daarom is voor hen een communityschool het beste antwoord om wel aan hun toekomst te kunnen werken. Het is heel belangrijk dat het oude schooltje wat opgeknapt kan worden met lik verf, wat meubeltjes, matrasjes, speelgoed en een goed stoepje. Maar nu weer terug naar het feestelijk tromgeroffel!

De band is een drama/muziek groep. Normaal treden ze op in een kliniek. Door middel van drama en muziek geven ze voorlichting over Hiv en Aids. Want dat is hier nog steeds een ziekte die heel veel mensen hebben.

Ze begonnen met een Afrikaans lied. Ondertussen dansten ze om de inmiddels kapotte schommel. Ze stampten met hun voeten en schudden met hun heupen. Het was bijzonder om mee te maken. Daarna gingen ze een toneelstuk houden over mij. Ze probeerden met dat toneelstuk voorlichting te geven over hoe belangrijk educatie is. Het ging in de lokale taal maar gelukkig vertaalden een van de leraren het verhaal. Het ging zo:

Er waren 4 spelers. In 2 tweetallen verdeeld. Het eerste tweetal had gehoord over een mzungo. Een wel heel jonge mzungo. Hij zou proberen om een nieuwe school te gaan bouwen op de Linda Farm. Ze wilden graag helpen. Ze besloten om cement te gaan kopen. Toen dat gelukt was kwam het andere tweetal in actie. Zij wilden het cement stelen van de andere twee. Ze kregen ruzie. Het tweetal dat het cement gekocht had vertelde het andere tweetal hoe belangrijk onderwijs was voor de kinderen. En dat die school die die jonge mzungo wilde bouwen, er echt moest komen. Ze vertelden en zongen bijvoorbeeld:

– dat onderwijs zorgt voor een betere toekomst.

– Dat onderwijs goed is voor een betere salaris. En dus dat je niet in z’n armoede hoeft te leven.

– Dat je altijd op tijd moet zijn.

– Dat je altijd op tijd je huiswerk moet maken.

– Dat je altijd met goede zin naar school moet komen.

– En dat je zoon of dochter daardoor later misschien wel een wetenschapper, farmer of dokter of verpleegkundige wordt of misschien hier wel de toekomstige president in de groep.

– Dat het erg belangrijk is dat de ouders hun kinderen aanmoedigen om naar school te gaan en huiswerk te maken.

Uiteindelijk was de ruzie voorbij en wilde niemand meer het cement stelen. Eind goed, al goed!

Daarna werd het een groot dansfeest. Dit was echt niet de eerste keer de al die kinderen muziek hoorden. Die kinderen zitten zo los in de heupen. Daar kunnen wij allemaal wat van leren. Allemaal ook al waren ze baby dansten ze mee

Ook nu een aantal speeches waarin mensen mij bedankten en over mij spraken. Maar gelukkig ook over de nieuwe school. En wij konden de afbeeldingen van de nieuwe school op de laptop laten zien (Jos bedankt!). Kinderen en ouders waren heel erg nieuwsgierig. Eerst waren ze stil. Dit hadden ze nog niet gezien. Daarna brak het enthousiasme en applaus los. Ze vonden het prachtig en snapten nu ook hoe het er in het echt uit gaat zien.

Wij hebben ook gespeecht en iedereen een Nederlandse vriendschapsarmband (in de kleuren van oranje, rood, wit en blauw) uitgereikt. Samen met een pen (en die vliegen dan ook als broodjes over de toonbank). Van baby tot oma en van leerling tot officiele gasten: iedereen loopt nu met een oranje armbandje. Bedankt moeder van Fleur!

Daarna barstte het gezang weer los. Wat bleek? De kinderen hadden een speciaal afscheidslied voor mij en mama ingestudeerd. En dat zongen ze uit volle borst! Dat was wel heel leuk en ook om stil van te worden. De teachers hadden ook iets heel bijzonders gedaan. Na een hele leuke speech haalden ze twee cadeautjes tevoorschijn. Van hun eigen geld hadden ze voor mij een echt Zambiaans voetbalshirt gekocht en voor mama een Chitenge in de zambiaanse kleuren (dat is een doek, jurk, rok, draagdoek om baby’s in te hangen, het wordt hier overal voor gebruikt). Dat vond ik ook heel erg bijzonder want ik weet dat ze heel weinig geld hebben. En toch hebben ze dit aan ons willen geven. Heel erg lief. Ik ga het t-shirt zeker dragen bij al mijn presentaties die ik ga geven in Nederland als ik terug ben.

Nadat we ieder kind een zak met lekkers, frisdrank en fruit meegegeven hadden en zij huiswaarts gingen, brak voor ons weer een afscheidsmoment aan. We zijn nog bij elk huis in het dorp afscheid gaan nemen. Iedereen vond het erg dat wij gingen. Ik vond het steeds lastiger want de kinderen waren al weg en nu moest ik ook echt weg. Ik heb mama gevraagd om maar heel snel uit het dorp weg te rijden. Iedereen stond ons uit te zwaaien.

En toen nog een voorlopig afscheid. Ditmaal van de ZAPD. Ze waren al met drie mensen op het afscheidsfeest maar we zijn ook nog op bezoek geweest deze middag. We hebben nog paar goede dingen kunnen bespreken over de komende maanden. De ZAPD gaat nu bijeenkomsten organiseren met de mensen van het dorp en de ouders van de kinderen en natuurlijk de teachers. Ze gaan een ouderraad oprichten (of zoiets) en nog veel meer. Teveel om in deze blog te vertellen. De voorzitter vertelde ook dat de burgemeester nog gebeld had..de brug wordt gerepareerd!!! Misschien is die straks wel tegelijk open met de nieuwe school. Dat zou wat zijn!

Ik had niet gedacht dat het zo’n groot afscheid met zoveel mensen zou worden. Ik vond het heel erg leuk en ook weer niet. Want afscheid nemen vond ik helemaal niet leuk. Ik ga de kinderen missen. Nu al.

Xavier