Ik ben (even) thuis!

En toen was het dan echt maandagochtend 24 maart. Ik moest naar het vliegveld want nu moesten we echt vertrekken. Ik heb het prachtig gehad in Zambia. Veel bijzondere mensen ontmoet. Hele leuke mensen leren kennen. En zelfs Zambiaanse vrienden gekregen. De kinderen zal ik het meeste missen. En natuurlijk de juffen ook. Ik vind het niks dat ik weg moet. Had graag nog een paar weken hier gebleven. En er is ook genoeg te doen. Maar ik moet naar mijn eigen school en mama mist Gabòr wel en wil daarom naar huis. Ik mis mijn broertje ook wel maar als ik nog even hier had kunnen blijven, dan had ik dat nog gedaan.

 

Weer een afscheid. Nu van de mensen in het guesthouse. Die mensen hebben heel erg goed voor ons gezorgd. Ze stonden elke dag voor ons klaar met een lunch als we uit school kwamen (ik hou nog steeds niet van worteltjes). Ook moesten we afscheid nemen van de andere vrijwilligers die nog in het guesthouse zijn: Esther en Linda. Die waren ook heel aardig voor mij. Ze hadden altijd veel belangstelling en zijn zelfs mee geweest naar de Linda Blind Farm. Morgen gaan ze naar Chobe op safari. Benieuwd wat zij allemaal meemaken. Esther blijft hier nog tot mijn verjaardag in april en Linda gaat daarna nog naar Malawi en Mozambique om te reizen.

DSCN1211         DSCN0706

En dan komt het afscheid van Rabeccah en Kennedy. Dat was wel heel speciaal. Rabeccah en Kennedy zijn van Dream Livingstone (ze zijn Dream Livingstone). Maar wij hebben elkaar wel heel goed leren kennen. We zijn wel een beetje vrienden geworden. Als ik alleen naar Zambia zou gaan, zou ik bij hen in huis mogen wonen. Rabeccah en Kennedy hadden een speciale verrassing voor ons. Niet alleen kregen we allebei een prachtig schilderij met daarop mijn naam, de watervallen en heel groot thank you. Ik kreeg ook een echte Zambia-pet en mama kreeg een hele mooie chitenge (jullie weten al wat dat is). En er werden weer hele mooie woorden gezegd.

 

Daarna in de auto naar het vliegveld. En wat bleek? Niet alleen gingen Rabeccah en Kennedy allebei mee, ook Mrs Jane Munga, voorzitter van de ZAPD, had met Kennedy afgesproken dat ze mee wilde om afscheid te nemen. Dus stopte de auto eerst voor het kantoor van de ZAPD. Dat was een echte verrassing. Ik vond het wel erg leuk dat zij speciaal met ons mee ging naar het vliegveld om ons uit te zwaaien.  We weten zeker dat we hele goede contacten opgebouwd hebben. Dat is mooi voor ons en zeker voor het project op de Linda Blind Farm.

DSCN1214 DSCN1218 DSCN1222DSCN1225

En daarna de terugreis. Van Livingstone naar Johannesburg. En daar 7 uur wachten. Toen een lange nachtvlucht naar Munchen. En 24 uur later stonden we in  Dusseldorf. Papa en Gabòr stonden ons daar op te wachten. Met een prachtig welkomstbord! Het was heel erg leuk om hen weer te zien. Mama heeft Gabòr bijna plat geknuffeld.

DSCN1228 DSCN1241

Daarna zijn we meteen naar Oma gereden. Die had ik ook gemist. En daar hebben we souveniertjes uitgepakt. Voor Gabòr een hele leuke djembé en een echte Rhino-knuffel.

 

Woensdagochtend mocht ik thuis blijven van mijn ouders. Om uit te slapen. Maar ik was om 7.00 u helemaal wakker. Ik wilde graag mijn vrienden en mijn klas weer zien. Dus meteen naar school. Onderweg kwamen vrienden al naar mij toe gerend. Iedereen was heel erg enthousiast, had de website gevolgd en wilde van alles weten. Zambia is nu wel heel bekend op onze school. En de Linda Blind Farm nog veel meer.

 

Maar waarom ben ik nu maar “even” thuis? Waarom vond ik het afscheid niet leuk maar was het geen echt afscheid?

 

De verrassing is dat wij binnenkort weer terug gaan naar Zambia en naar de Linda Blind Farm. Mijn school hoeft niet te schrikken want we gaan meteen als onze schoolvakantie begint. Ik ga dan niet echt vrijwilligerswerk doen. Waarom niet? Niet omdat ik het niet leuk vind maar omdat er al verschillende nieuwe vrijwilligers zijn die in die tijd naar de Linda Blind Farm gaan. Die gaan we niet in de weg lopen.  Maar als ik kan helpen bijvoorbeeld bij het opknappen van de oude school, dan doen we dat natuurlijk wel. Maar daar kan ik tevoren met over leggen want we gaan elkaar in Nederland al zien. De andere mensen zijn heel nieuwsgierig naar mijn informatie over de Linda Blind Farm.

 

Ik ga terug omdat ik de school mag openen. Het wordt een prachtig feest. Met veel mensen en natuurlijk alle kinderen. En misschien kan dan ook de brug officieel geopend worden. Dat zou helemaal mooi zijn. Gabòr en papa gaan deze keer ook mee.

LindaBlindFarmSchool-Visual03b-mail          LindaBlindFarmSchool-Visual02b-mail

En stoppen de blogs nu? Nee hoor. Als je mijn verhalen leuk vind, kijk dan minstens 1 keer per week op de website, schrijf je in voor de nieuwsbrief via de website of kijk op de Facebook pagina. Ik heb nog leuke blogs bijvoorbeeld over de koffers met speelgoed (wat is daar mee gebeurd?) of over hoe het verder gaat met de bouw en de voorbereidingen met de ouders en mensen uit het dorp, over de presentaties die ik nu ga geven in Nederland en zelfs Duitsland of over nsjima..

 

En komende week ook een blog over Hart van Nederland! Want Hart van Nederland belde ons toen we nog op het vliegveld van Dusseldorf stonden. Wil je weten waarom dat was? Kijk dan zeker deze week op de blog.

 

 

 

 

Geen reacties

Sorry, het is niet meer mogelijk te reageren op dit bericht

Doneren Sponsorloop Vierdaagse 2024 door Thuy

Sponsor Thuy Nguyen

TEDx Venlo | Building Schools in Zambia

During his TED-talk, Xavier speaks of his efforts, and hopes to inspire the audience to start their own initiatives.

TED-talk Xavier Friesen

Mijn Sponsors

Wilde Ganzen

Elke gedoneerde euro ten behoeve van een samenwerkingsproject tussen Bouwstenen voor Zambia en Wilde Ganzen is € 1,50 waard! Bijvoorbeeld de bouw van de primary school, de aanschaf van leerboeken en, héél belangrijk in bestrijding Covid 19, het handwash bassin voor genoeg en schoon (drink)water. Lees meer over onze samenwerking:

Bouwstenen voor Zambia & Wilde Ganzen

Volg mij!

Events

©2013

Login