Estar

Vandaag iets heel anders. Naar het General Hospital in Livingstone. Er is iets vreselijks gebeurd. Nee, niet met mij of mam maar met Estar.  Estar is een meisje uit onze middle-classe. Ze is vier jaar.  Afgelopen woensdagavond was ze thuis. Er werd Nsima, een nationaal maismeelgerecht, gekookt. Het kokend water is over Estar gekomen. Ze is ernstig verbrand aan armen, rechterhand, kin en zelfs ook een beetje in haar neus. Donderdag is ze opgenomen in het ziekenhuis. Wij zijn haar, samen met de juffen, gaan bezoeken. Ze ligt op een klein kamertje samen met 2 andere hele kleine kinderen met brandwonden. Ze is bedekt met natte lappen met zout water. Die worden vaak ververst. Dat doet heel erg pijn. Ze weten nog niet wat ze er aan over houdt. Wel kan ze haar vingers aan haar rechterhand niet meer bewegen. Die staan nu krom. Het is haar schrijfhand en schrijfarm. Ze moet straks fysiotherapie krijgen om haar vingers te leren bewegen als dat kan.

Ik vond het heel erg om haar daar te zien liggen. Ze zei helemaal niets. Estar is op school een vrolijk meisje. Ze vind het heel leuk als ik met haar speel. Bijvoorbeeld als ik haar optil boven een plas water en haar dan net op het laatst terug trek. Ze wil ook vaak even je hand vasthouden. En ze is heel ijverig op school. Nu  keek ze alleen maar en bewoog steeds haar ogen naar ons. Ik durfde soms niet te kijken. Bijvoorbeeld toen haar moeder de brandwonden van Estar wilde laten zien en toen ze de doeken ervan af haalde. Estar gilde het uit van de pijn. Wij hebben snel gezegd dat ze het maar niet moest doen. We hebben Estar een van de poppen gegeven die wij meegekregen hebben van mensen uit Venray: de slapende babypop. Langzaam begonnen haar ogen een beetje te lachen. Ze kon de pop niet vasthouden door haar handen. We hebben de pop naast haar neergelegd.  En ze bleef maar naar de pop kijken. Nu is ze niet meer alleen in het ziekenhuis.

Ze krijgt wel medicijnen in het ziekenhuis en ook kost het niets voor de familie dat ze daar slaapt. De familie moet wel zelf voor, gezond, eten en drinken zorgen en haar verzorgen. De moeder moest bijvoorbeeld zelf de huid die langs haar lichaam hingen er af halen. Verschrikkelijk was dat. Haar oma is er ook. En we hebben ook haar vader ontmoet.

Het ziekenhuis zag er best schoon uit. En de mensen waren erg aardig. Het bezoekuur is eigenlijk al om 6.00 u ’s morgens. Maar wij kwamen om 11.00 u en we mochten toch binnen.

We mochten wel foto’s maken van Estar maar dat hebben we niet gedaan. Misschien als ze wat beter is. Daarom hier een foto van het ziekenhuis en een foto waar Estar op staat op school.  We gaan zeker volgende week terug. Dan nemen we ook fruit en gezond drinken voor haar mee.

Xavier

           DSCN0492                               DSCN0555

Reacties (1)

  • EstherNo Gravatar

    9 maart 20145:46 pm

    Hallo Xavier, wat een triest verhaal. Zou het zin hebben om een paar tubes goede brandwondenzalf op te sturen?
    Een kennis van ons heeft een soortgelijk iets meegemaakt en heeft heel veel profijt gehad van Boegem balsem. http://www.boegemgezondheidszorg.nl/balsem/ Kijk maar eens op deze site samen met je moeder.
    De foto’s van de jongen Ravi is het jongentje die bedoel. Als we iets kunnen doen laat het maar weten. Groetjes van Han, Esther en Jurre

Doneren Sponsorloop Vierdaagse 2024 door Thuy

Sponsor Thuy Nguyen

TEDx Venlo | Building Schools in Zambia

During his TED-talk, Xavier speaks of his efforts, and hopes to inspire the audience to start their own initiatives.

TED-talk Xavier Friesen

Mijn Sponsors

Wilde Ganzen

Elke gedoneerde euro ten behoeve van een samenwerkingsproject tussen Bouwstenen voor Zambia en Wilde Ganzen is € 1,50 waard! Bijvoorbeeld de bouw van de primary school, de aanschaf van leerboeken en, héél belangrijk in bestrijding Covid 19, het handwash bassin voor genoeg en schoon (drink)water. Lees meer over onze samenwerking:

Bouwstenen voor Zambia & Wilde Ganzen

Volg mij!

Events

©2013

Login